Βιετνάμ

πάτα play και ρίχτα…

Μεγαλώσαμε μέσα σε κωλόμπαρα, ήπιαμε όλες τις μπόμπες του κόσμου, ερωτευτήκαμε γυναίκες που δεν τις θυμόμαστε πια, χορέψαμε όταν είχαμε ορκιστεί πως δεν θα το κάνουμε, μας έριξαν δυο αλλοδαπές δίπλα μας κι εμείς γνωρίσαμε τη μοναξιά, τις ερωτευτήκαμε όμως κι αυτές, κλάψαμε γιατί δεν ντρεπόμαστε να κλάψουμε με αυτά τα τραγούδια, ήπιαμε κι άλλο κι άλλες μπόμπες και πάθαμε ανοσία, ο έρωτας ήρθε μέσα από τις λέξεις, καριόλα και πουτάνα, χωρίς να σκεφτόμαστε. Ξυπνήσαμε με λουλούδια στα μαλλιά, παίξαμε ξύλο μέσα στο κρύο, τις φάγαμε κ’ ήπιαμε περισσότερο για να σταματήσει να τρέχει αίμα. Ξεφτιλιστήκαμε σε άλλους και πάνω απ’ όλα σε άλλες. Τα κάναμε πουτάνα κι όταν λέω πουτάνα, δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Τα ισοπεδώσαμε όλα. Ουίσκι με σπράιτ, ουίσκι με κοκακόλα, ουίσκι με τίποτα, μοναχά ουίσκι, μπόμπα, τα παλιά λαικά, τα βαριά λαικά, τα σκυλάδικα, τα γαμώ την πουτάνα μου…θα πάρω φόρα να τα γκρεμίσω αυτά που μου χουνε μπερδέψει τη ζωή…μπουρδέλο ο δικός σου πάμε….

Ρίχτα τα γαμημένα

Κομμάτι πρώτο: Όταν μεθάει ο άνθρωπος – Στέλιος Καζαντζίδης

Το μπουζούκι κλαίει στην αρχή, ο Στελάρας μπαίνει με τον ομότιτλο στίχο, ανατριχιάζει ο Bandini με την τραγουδάρα του Μπάμπη Μπακάλη από τον δίσκο, Ο Στέλιος Καζαντζίδης τραγουδάει Μπάμπη Μπακάλη.

Κομμάτι δεύτερο: Στράτος Διονυσίου – Άκου βρε φίλε.

Ποιος Σφακιανάκης και μαλακίες, εδώ είναι η φωνή, ο καλύτερος λαϊκός τραγουδιστής όλων των εποχών. Τάκης Σούκας στη μουσική, Κώστας Κοφινιώτης σε στίχοι. Όλο το χαρτί όπως κλείνει το κομμάτι.

Κομμάτι τρίτο: Πάνος Τζανετής – Χάθηκες ( Δεν έχει δρόμο να διαβώ )

Άλα! ρε Ζαμπέτα αλήτρα! Στίχοι του Δημήτρη Χριστοδούλου και μια ερμηνεία από τον Τζανετή για πολλά ουίσκια. Είχε κυκλοφορήσει το 64 σε σαρανταπεντάρι. Ο Bandini προσκυνάει…το πάτωμα.

Κομμάτι τέταρτο: Γρηγόρης Μπιθικώτσης – Είμαι αϊτός χωρίς φτερά

Ο sir στην δεύτερη εκτέλεση κι ο μέγας Χατζιδάκης στην μουσική με την θεά Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου να γράφει στίχους. Σιγά μην το ήξερε ο Bandini τότενες…το μόνο που ‘ξερε ήταν πως το τραγούδι τον έκανε να αισθάνεται ακόμη πιο μόνος.

Κομμάτι πέμπτο: Βίκυ Μοσχολιού – Τα δειλινά

Ζαμπέτας και πάλι, Τσάντας aka Χαράλαμπος Βασιλειάδης στους στίχους. Όπως ερμηνεύει την λέξη δειλινά η Μοσχολιού νομίζεις πως φεύγει για πάντα το φως μπροστά από τα μάτια σου.

Κομμάτι έκτο: Δημήτρης Μητροπάνος – Δυο νύχτες (Αλίμονο)

Αν μου βρεις άνθρωπο που δεν έχει ανατριχιάξει με αυτό το κομμάτι medley φέρτον μου μπροστά μου να τον ανοίξω να δώ τι σκατά έχει για ψυχή. Οι στίχοι του Σάκη Καπίρη τσακίζουν ραχοκοκαλιές, η μουσική του Μίμη Χριστόπουλου έρχεται απ’ τα έγκατα της εγκατάλειψης και η ερμηνεία του Μητροπάνου η πιο κορυφαία όλων των εποχών. Γέμισε κι άλλο ποτήρι χωρίς σπραιτ αυτή τη φορά!

Κομμάτι έβδομο: Κώστας Κόλλιας – Έρωτά μου αγιάτρευτε

Άκου αρμόνιο αρχηγέ, άκου τον έρωτα του καφενείου μέσα από κασέτα όταν οι οικοδόμοι αποκαμωμένοι πίνουν ούζα και λιώνουν σιγοψιθυρίζοντας το συγκεκριμένο. Άκου παράπονο, άκου λυγμό, άκου πως δεν γιατρεύετε ο έρωτας…άκου και πιες κι άλλο.

Κομμάτι όγδοο: Κατερίνα Στανίση – Μυστικέ μου έρωτα

Κάποτε μου προτάθηκε να της γράψω στίχους, κάποτε ήμουν ερωτευμένος μαζί της, κάποτε μια φωτιά μου έκαιγε τα στήθια μια φωτιά. Η Κατερινούλα μου, η γυναίκα φωτιά, ο πόθος, που να την ακούσεις να λέει ζωντανά την λέξη σ’ αγαπώ! Ερωτευμένος μαζί της για πάντα!

Κομμάτι ένατο: Άντζελα Δημητρίου – Ουρανέ

Ας τελειώνουμε με τα credits: Μουσική: Κ. Μακρυνιώτης, στίχοι: Μ. Κουφιανάκης. Ο δίσκος της Άντζελας, Φωτιά στα Σαββατόβραδα είναι το απόλυτο άλμπουμ για να σουρώσεις άσχημα σε στιγμές απόλυτου αυτοεξευτελισμού και καψούρας μετά από έναν χωρισμό. Τι να μας πουν ρε οι ανεξάρτητοι και οι soulάδες! Εδώ μιλάμε για τραγούδι έπος, η απώλεια, το σπάραγμα, οι κοσμογονικοί προβληματισμοί, η περηφάνια, το δόσιμο, το μπουζούκι και η ερμηνεία της Λαίδης. Έπος σου λέω…στο πάτωμα ο δικός σου…και πάλι!

Κομμάτι δέκατο: Χρήστος Κυριαζής – Στο μυαλό μου είσαι

Παρέλυσε μια χώρα ολόκληρη δισκογραφικά με το έπος του επιπλοποιού. Στίχοι μουσική δικοί του. Το πήρε πάνω του μπαγάσας κι έγινε οδοστρωτήρας μ’ εκείνο το άλμπουμ. Έπιασε κι έκοψε φλέβες. Αν εξαιρέσεις το οιδιπόδειο Μου Θυμίζεις την Μάνα μου όλα τα υπόλοιπα ήταν ένα κι ένα. Ρίχτα ρε Χρηστάρα!!!

Κομμάτι εντέκατο: Νότης Σφακιανάκης – Παράλληλα

Εντάξει είπαμε κάτι παραπάνω για το παιδί πιο πάνω αλλά εδώ σουλατσάρει αβέρτα κουβέρτα με την μαγκιά του. Ποια γυναίκα να τον κάνει καλά αφού είναι αϊτός ο αρχηγός – αναρχικός. Για τις σχέσεις που τελειώνουν άδικα, για τις σχέσεις που κατά βάθος θες να τελειώσουν.

Εδώ θα παίξει μια πεντάδα θάνατος, θα πέσουν τα τσιμέντα, θα σκιστούν σωθικά, θα στραγγίξει η καρδιά…ουίσκι χωρίς ποτήρι…απ’ το μπουκάλι πια….

Κομμάτι δωδέκατο: Μάκης Χριστοδουλόπουλος – Όνειρα και Όνειρα

Εντάξει εδώ μιλάμε για τον αρχηγό. Το βιολί κλαίει στην ανατριχιαστική εισαγωγή, ο Μάκης δίνει ερμηνεία ζωής με τις απόλυτες ανάσες στην ερμηνεία, η ηλεκτρική κιθάρα στην μέση του τραγουδιού σολάρει σαν μπουζούκι, η μουσική του Ηλία Μπάσιου και οι αφοπλιστικά αναγκαίοι στίχοι του Άγγελου Αξιώτη φτιάχνουν σπαράγματα που μόνο οι νταμπστεπάδες δεν καταλαβαίνουν. Τι ασχολείσαι μαζί τους αγόρι μου…

Κομμάτι δέκατοτρίτο: Βασίλης Τερλέγκας – Φεύγω γιατί είσαι θάνατος

Υπάρχει ένας μύθος που λέει πως όταν ο Τερλέγκας ξεκίνησε μια βραδιά να παίξει τούτο το κομμάτι live σ’ ένα μαγαζί κι έκανε κάτι λαρυγγισμούς με την φωνή του κάπου στην μέση, το μισό μαγαζί έμεινε με το στόμα ανοιχτό και το άλλο μισό άρχισε να κόβει τις φλέβες του πίνοντας οτιδήποτε έβρισκε μπροστά του. Φεύγω γιατί είσαι θάνατος, μουσική – στίχοι του ίδιου του τραγουδισταρά, άκου τον ντράμερ τι παίζει από πίσω, πως κρατάει το τέμπο και το πάει με την φωνή του απίστευτου αυτού ερμηνευτή. Τώρα εσύ νομίζεις ότι κάνω πλάκα, αμ δε!

Κομμάτι δέκατοτέταρτο: Ζαφείρης Μελάς – Ένα απόγευμα θλιμμένο

Πάλι ο ντράμερ παίζει τα δικά του! Ο Μελάς εδώ στην μουσική του Γιάννη Νικολαίδη και σε στίχους του Φώτη Μαυρίδη λιγώνει σ’ ένα απόγευμα θλιμμένο. Μπλουζομπαλάντα σε σκυλάδικο για υψηλούς ακροατές. Κομμάτι θρύλος!

Κομμάτι δέκατοπέμπτο: Βασίλης Καρράς – Μη χαθείς

Α ρε Βασιλάρα όταν ήσουν ακόμα αυθεντικός και δεν διασκεύαζες αυτές τις πριγκιπέσσες και δεν συνεργαζόσουν με τους μυξιάρηδες του Πυξ τους Λαξ. Άκου εδώ τι τραγούδαγες ρε μπαγάσα. Όταν της έλεγες να μην φύγει, όταν έκλαιγαν τα όργανα κι ένα τέμπο τελειωτικό σε καθάριζε. Α ρε Βασιλάρα τί κομμάτι ήταν αυτό τότε ρε φίλε! Έπος.

Κομμάτι δέκατοέκτο: Πασχάλης Τερζής – Θα ‘θελα να ‘σουν εδώ

Η επιθυμία μέσα σε μπαρ από την καλύτερη λαϊκή φωνή των τελευταίων πόσων χρόνων. Κάποιος κάποτε έσπασε το χέρι του πάνω σ’ ένα τραπέζι όταν έπαιξε το συγκεκριμένο τραγούδι.

Κομμάτι δέκατοέβδομο: Σταύρος Φωτιάδης – Πιες ένα ουίσκι ακόμη

Βάλε κι εμένα πιες κι εσύ / να ζαλιστούμε λίγο / μην φέρνεις την καταστροφή / και μην ζητάς να φύγω /  πιες ένα ουίσκι ακόμη / ηρέμησε κ’ άλλαξε γνώμη / κι αν φταίω σου ζητώ συγνώμη. Μετέφρασέ το στ’ αγγλικά και θα δείς πως κι ο Lanegan με άλλη μουσική τα ίδια λέει. Από το ιστορικό Live στη Σαλονίκη με Φωτιάδη – Μελά – Τερζή ο πρώτος βάζει την γυναίκα να καθίσει κάτω μπας και την πείσει να μην χωρίσουν. Τραγούδι για τα λαμόγια που απάτησαν και ζητάνε να γυρίσουν πίσω. Πάρε ένα καθρέφτη και στάσου μπροστά του!

Κομμάτι δέκατοόγδοο: Σταμάτης Γονίδης – Άνοιξέ του του τρελού

Ο άνθρωπος έχει τραγουδήσει εκκλησιαστικούς ύμνους κι εσύ κοροϊδεύεις καραγκιόζη alternativιστή. Πολύ πιο πριν όμως είπε αυτό το άσμα σε δική του μουσική και ξεσήκωσε βουλκανιζατέρ όπου τα μεσημέρια σαν κλείνουν τις πόρτες τους λιώνουν με Μπαλαντάινς και παριζάκι με σκόρδο. Τι να καταλάβεις από έρωτα αγόρι μου!

Κομμάτι δέκατοένατο : Χρήστος Αυγερινός – Για τα μάτια του κόσμου

Μαζί με το προσκλητήριο του Μάκη, το απόλυτο τραγούδι για κάποια που παντρεύεται ενώ εσύ είσαι τρελαμένος μαζί της. Πρόσεξε τα ψεύτικα βιολιά με τις τσιριμονιές τους. eightiλα αλά synth pop σε καψουροτράγουδο. Οι στίχοι και η μουσική του ιδίου του καλλιτέχνη ενώνουν μουσικούς κόσμους. Καλά εσείς γελάτε τώρα…

Κομμάτι εικοστό και τελευταίο: Βασίλης Τερλέγκας – Στροφές

Εδώ τα πάντα τελειώνουν χαμούρες, δεύτερο κομμάτι απ’ τον θεό. Άσε τα τανγκά και φέρε δυο στροφές μπας και σε δει ο θεός, η γυναίκα ρε καριόλη, μυξογλύφτη. Η ζεμπεκιά στα καλύτερά της, τα ποτήρια στον αέρα, η γυναίκα απέναντι αλλά στην άλλη πλευρά, στο πουθενά. Κι όπως θα παίρνω τις στροφές εσύ αν θέλεις κοίταζέ με τα μάτια σου δυο μαχαιριές κι εκεί επάνω στον χορό αποτελείωσέ με….ΤΕΛΟΣ

by Arturo Bandini